میدونم که خیلیهاشو خودتون میدونید و انجام دادید و یا میدید ولی شاید گفتنش خالی از لطف نباشه و یادآوریش موثر باشه.
1. تو بحثهایی که میخوندم یه بحثی تحت عنوان دلبستگی وجود داره. روانشناسان اغلب معتقدن که دلبستگی از 6 ماهگی تا 18 و یا تا 24 ماهگی در کودک شدیده.
اما در 6 هفته اول بعد از تولد دلبستگی چندانی وجود نداره و کودک فردی مثل مادر رو جهت رفع نیازش میخواد مثل تغذیه.
از 6 هفتگی تا 6 ماهگی هم کم کم کودک متوجه اطرافیانش و محبتهاشون میشه. مخصوصا مادرش و دلبستگی کم کم شروع میشه.
نکته مهم این موضوع اینه که برای تربیت صحیح روحی روانی کودک باید این دلبستگی رو بهش اهمیت بدیم چون ثابت شده کودکانی که مادر و در کل والدینشون به نیاز فرزندشون توجه میکنن و زود برطرفش میکنن و بهش با محبت برخورد میکنن اونها روح سالم تری در بزرگسالی دارن. بهتر تو اجتماع ظاهر میشن و در اکثر فعالیتهاشون موفق تر از بقیه هستن.
پس حرفای خاله زنکی که میگفتن بچه رو زیاد بغل نکن ، بغلی میشه پدرتو درمیاره کاملا نادرسته. اتفاقا به محض اینکه کودک دوست داشت تو بغلتون باشه یا بهش توجه کنین ، باید اینکار صورت بگیره.
یه عده میگن بذارین کمی گریه کنن و زود خواسته شونو برآورده نکنین وگرنه لوس میشن و در بزرگسالی توقع دارن زود همه چی براشون فراهم بشه. اینم غلطه.
تمام نیازهای جسمی و روحی و روانی و عاطفی کودک تا 2 سالگی حتما باید بدون فاصله برطرف بشه وگرنه ممکنه آسیبهای روحی ببینه که اتفاقا بعدها جبرانش سخت باشه.
تربیت اون شکلی که بچه رو از بعضی چیزها منع میکنن باید از 2 - 3 سالگی به بعد باشه.
باید بذاریم بچه ها دنیای پیرامونشونو کشف کنن. اما مراقب باشیم از خطرات دور باشن. کودکی که مواجهه اش با اتفاقات و اشیا و رویدادهای خاص بیشتره ، اون کودک هوش و روان سالمتری داره و در بزرگسالی موفقیتهاش بیشتره چون در بچگی خیلی چیزها رو تجربه کرده.
2. اما برای کودکان بالای دو سال تربیت و برخورد یکم متفاوت میشه. ضمن حمایتهای روحی و عاطفی ، کم کم کودک باید چند تعارض رو پشت سر بگذاره تا مستقل بشه و شخصیتش شکل بگیره.
اولیش از شیر گرفتن بچه دو ساله است. این کار خیلی برای بچه و مادر سخته. بهمین خاطر ممکنه در اثر انجام نادرستش کودک روانش اذیت بشه و آثارش در بزرگسالی معلوم بشه.
بهترین روش از شیر گرفتن تدریجی طی چندین ماهه و باید جایگزین مناسبی برای شیر باشه که به کودک داده بشه. مثل شیر پاستوریزه. بعد نباید از شیوه های ترسناک برای استفاده نکردن از سینه استفاده بشه. باید حواس بچه رو موقع شیرخواستن با چیزهای دیگه پرت کرد. مثلا باهاش بازی کرد یا بیرون بردن و دوری زدن یا دادن خوراکی دیگری که دوستش داشته باشه و مضر نباشه و .
نباید علایقی چون سینه و شیر در ذهن بچه با شیوه های ترسناک از بین بره.
مسئله بعدی از پوشک گرفتن بچه است. اینکه کودک یاد بگیره خودشو کنترل کنه و بتونه به موقع مادرشو خبر بده و خودشو خیس نکنه.
این مرحله بسیااااار حساسه. اثر روحی و روانیش خیلی زیاده.
مهمه که متناسب با رشد جسمی و ذهنی و روانی بچه اینکار رو ازش بخوان. نه زودتر از موقعش!!!
باید کودک به درکی رسیده باشه که بدونه اینها چی ان و باید چطور کنترلش کنه و چه موقع خبر بده. نباید بزور اینو از بچه خواست. هر وقت آمادگی ذهنی و روانیش فراهم شد خود بچه خودبخود اینو میفهمه و یاد میگیره.
بعد اگر نتونست خودشو کنترل کنه و شلوارشو خیس کرد نباید تو جمع بهش تذکر بدن. حتی نباید طوری برخورد بشه که بچه احساس شرم کنه. بلکه باید با آرامش ببردش wc و بصورت خصوصی فقط به خودش بگه که باید دفعه دیگر زودتر بگی یا خودت بری سمت wc.
اصلا و ابدا بابت عدم کنترل خودش نباید سرزنش بشه یا بهش بخندن و .
اینکارها شدیدا روح و روان بچه رو آزار میده.
گاهی حتی لازمه تا 3 یا 4 سالگی صبر کرد تا بچه مغزش اینو درک کنه که چطور این فرایند رو کنترل کنه. مادرها باید صبور باشن.
و جلوی بقیه مدام نگن جیش نداری؟ نریم دستشویی؟؟
باید اونو به کناری ببرن و یا در گوشش بصورت خصوصی بگن. که احترام بچه حفظ بشه و جلوی همبازیهاش یا دیگر افراد حس بد نداشته باشه.
3. یه مسئله دیگه هم برای تنبیه و پاداش کودکه. وقتی میخوایم یه کاری که از نظر ما درسته انجام بده به کمک پاداش ترغیبش کنیم به انجامش.
پاداش میتونه خیلی چیزها باشه ولی به نظر اغلب روانشناسان بهترین پاداش چیزهای معنوی هستن نه مادی. مثلا در آغوش گرفتن بچه و توجه بهش و بوسیدنش میتونه همون پاداش باشه و اگر کار نادرستی کرد با محروم کردنش از چیزهایی که دوستش داره میتونه متوجه اشتباهش بشه که برای یه بچه خیلی سخته مادرش بغلش نکنه و یا دیگه بوسش نکنه یا بی محلیش کنه. شاید سخت ترین تنبیه باشه براش.
پس همیشه آغوش والدین باید به روی بچه باز باشه. اگر کار نادرستی کرد با نگاه کردنهای خاص یا محرومیت از علایقش مثل ندیدن تی وی یا نخریدن خوراکی که دوستش داره و اینها میشه اون اشتباه رو گوشزد کرد.
حتی میگن برای کار اشتباهش نباید جلوی افراد دیگه بهش تذکر داد. باید خصوصی باشه که شخصیت و احترام بچه حفط بشه.
مسائل بعدی بمونه برای یه وقت دیگه که حال داشته باشم و بگم.
من اینجا ساده هاشو گفتم. تو کتابها خیلی پیچیده ان.
درباره این سایت